Myślę, że to jest jedna z najbardziej niezrozumianych rzeczy w związku. Wszyscy mówią, że w związku „trzeba rozmawiać”, że „nie można ukrywać swoich emocji”, że „trzeba się komunikować” z drugą osobą. Oczywiście. We wszystkich związkach ciągle „komunikowałam moje emocje” mojemu partnerowi i zwykle kończyło się to albo łzami, albo kłótnią. Wtedy uważałam, że to wina

Partnerskie nastawienie polega na tym, że: • szanuję siebie jako człowieka, • szanuję mojego partnera jako człowieka, • jestem ciekawa tego co do powiedzenia w danej sprawie ma mój partner, słucham go z uwagą i staram się zrozumieć jego punkt widzenia, • moim celem nie jest pokonanie, odniesienie zwycięstwa, udowodnienie mojej racji ani zmuszenie partnera

Wiesz co było moim największym odkryciem jeśli chodzi o związki i szczęście w miłości? To, że mój partner nie jest odpowiedzialny za to jak ja się czuję, jaki mam dzień i jakie mam życie. To jest zadanie dla mnie. To ja jestem odpowiedzialna za to ile jest we mnie radości, nadziei, energii, motywacji i działania.

Ale co to właściwie jest ta przemiana duchowa, dojrzałość emocjonalna, praca nad sobą, rozwój duchowy? Czy to oznacza, że teraz muszę porzucić wszystko, co sprawia mi przyjemność i biczować się na początek dnia, żeby sobie przypomnieć o tym jaka jestem zła i zasługuję na karę? A może mam zacząć nosić hipisowskie ubrania, śpiewać na ulicy

Tkwiłam w związku, w którym nie byłam szczęśliwa. Oczekiwałam, że coś się zmieni, coś się naprawi, oskarżałam mojego chłopaka i uważałam, że płaczę przez niego. To prawda, zachowywał się czasem źle, ranił mnie słowami, odrzucał, krzyczał, a ja albo wtedy byłam wściekła, albo nieszczęśliwa, albo jedno i drugie jednocześnie. Mówiłam mu, że nie zgadzam się

Czy warto być emocjonalnie dojrzałym człowiekiem? Tak!!!             Emocjonalnie niedojrzały człowiek bardzo sobie utrudnia życie, ponieważ czuje się gorszy od innych, jest zaborczy, zazdrosny, uzależniony od akceptacji i opinii innych osób, trzyma się swojej złości, nienawiści, nie umie wybaczać, pielęgnuje urazy, czuje się ofiarą na łasce innych, nie panuje nad swoim gniewem ani smutkiem, czuje

Ja płaczę wtedy kiedy nie jestem w stanie zapanować nad moimi emocjami. Michał krzyczy kiedy nie jest w stanie zapanować nad swoimi emocjami. W jaki sposób moje nieradzenie sobie z emocjami jest lepsze od jego? Ja płaczę kiedy czuję się smutna, odtrącona, atakowania, nieważna. On krzyczy kiedy czuje się… nieważny? Zagubiony? Niepewny? Zniecierpliwiony? To prawda,

Człowiek jest w stanie wszystko zmienić i wszystkiego się nauczyć. Pod warunkiem, że naprawdę mu na tym zależy i czuje we własnym sercu, że to jest dla niego ważne. To jest jedna z najważniejszych zasad szczęśliwego związku. Nie można zmusić człowieka do tego, żeby chciał tego, czego nie chce. Nie można namówić drugiego człowieka do

Nauczyłam się brać odpowiedzialność za moje emocje. Nikt i nic nie jest w stanie zepsuć mi humoru, ponieważ mój humor zależy ode mnie. Zależy od mojego nastawienia do tego, co dzieje się dookoła. Zdarzają się oczywiście sytuacje kiedy jestem napięta albo smutna – kiedy muszę sobie poradzić z czymś trudnym, ale nigdy już nie ulegam

Pytanie: „Czy chciałam zrozumieć jego punkt widzenia? Czy może raczej odruchowo starałam mu się narzucić moje zdanie?” Odpowiedź: „Niczego nikomu nie narzucam, ale uważam, że jeżeli mam swoje zdanie, to mam prawo je wygłosić.”             Wspaniały przykład manipulacji. „Nie narzucam, ale jednak narzucam”, „nie osądzam, ale osądzam”. Żyłam tak przez wiele lat.             Powiem ci