Kiedyś żyłam w przeświadczeniu, że mam nad wszystkim władzę, a kiedy coś nie szło po mojej myśli, wpadałam w rozpacz. Inaczej mówiąc, najpierw upierałam się, że jest tak, jak nie jest, a potem czułam wielką przykrość z powodu tego, że życie udowadniało mi, że to była iluzja, a ja nie miałam racji. Buntowałam się, tupałam
Noszę w duszy cudownie Spokojny Ocean. Kiedyś nie wiedziałam, że go w sobie mam. Kiedy byłam zdenerwowana i zestresowana, chwytałam w ręce emocjonalne wiosło i biłam nim na oślep dookoła. Wydawało mi się, że kiedy ulegnę tym emocjom i pozwolę im płonąć wielkim płomieniem, to one same z siebie się wyczerpią. Ale tak nie było.
I am a happy traveler in the journey through life. I have a small bundle of things that I need for today. I travel light, looking around with curiosity. I can see some red poppies in the grass, a magpie looking for food for its children, I can see fluttering little green leaves on
Kiedyś ciągle łapałam się na tym, że pojawiają się we mnie myśli, których nie chcę mieć. Na przykład czasem ogarniał mnie paniczny lęk przed bliżej niesprecyzowaną katastrofą. Wiedziałam tylko, że na pewno zdarzy się coś złego, czułam niepokój, stres, strach – mimo że realnie nie było żadnych podstaw do tego, żeby coś złego miało się
Przez tyle lat zajmowałam się tylko unikaniem kłopotliwych prawd o sobie samej, ze zapętliłam się w tym wszystkim i zgubiłam poczucie sensu. To dlatego tak łatwo i szybko przywiązywałam się do każdego, kto okazał mi choćby odrobinę zainteresowania. Byłam chronicznie chora na brak miłości. Myślałam, że po prostu jestem romantyczna, ale tylko okłamywałam siebie. Prawda
Życie jest wolnością – rozdział 4, audiobook, premiera 27 września
Powiem ci co to jest pasja. Bo może myślisz, że kiedy człowiek kieruje się w życiu pasją, to jest zapraszany do telewizji, piszą o nim w gazetach i wszystko łatwo mu przychodzi. Pasja to jest taki stan, kiedy jesteś na bankiecie wśród znajomych i nieznajomych, słuchasz jak rozmawiają – o polityce, o tym, że mężowi
Po południu mama odbierała mnie z przedszkola i szłyśmy chodnikiem wzdłuż starych, wielkich drzew i rozmawiałyśmy. Po drodze wstępowałyśmy do cukierni po ptysia w kształcie łabędzia. Miał długą, smukłą, miękko zagiętą szyję z ciasta, a między skrzydłami na plecach miał porcję cudownie lekkiej, śnieżnobiałej bitej śmietany. Czasem kupowałyśmy rurki z kremem. Jeśli tylko w pobliżu
Wyobraź sobie szary dzień w komunistycznym kraju, rok 1980. Odbywają się posiedzenia partii, Edward Gierek wygłasza przemówienia, cukier można kupić tylko na kartki, w zakładach pracy niezadowoleni ludzie zaczynają strajkować, brakuje pieniędzy. Tak, to prawda. Ale z drugiej strony w tym samym 1980 roku Henryk Jaskuła wraca do Polski po samotnym opłynięciu jachtem kuli ziemskiej,
Pamiętam co opowiadał kiedyś Michael Jackson. Jak bardzo musiał się natrudzić, żeby przyjrzeć się nogom Jamesa Browna podczas występów na scenie. Za każdym razem kiedy pokazywano go w telewizji, kamera patrzyła na jego stopy przez dwie sekundy, a potem pokazywała jego twarz. A przecież to stopy były najważniejsze, bo wykonywały niezwykłe taneczne ruchy! Mały Michael