Czerwonooka żaba
Czy oglądasz czasem filmy przyrodnicze?
Widzisz na przykład na ekranie geparda ścigającego gazelę. Albo egzotyczną jaskrawo czerwoną żabę na drzewie w wilgotnej dżungli Kostaryki.
Lektor mówi:
– Żaba czerwonooka spędza większość życia na gałęziach drzew, doskonale potrafi też skakać. W ciągu dnia leży bez ruchu, przykrywając tylnymi nogami jaskrawo niebieskie podłużne pasy na bokach.
Słuchasz lektora i nie zastanawiasz się dlaczego żaba przez cały dzień leży bez ruchu ani dlaczego ma duże czerwone oczy.
Nie żądasz wyjaśnień od żaby ani od lektora.
Akceptujesz to, że tak po prostu jest.
Ta żaba tak ma. Nie porównujesz się z nią i nie każesz tej żabie nauczyć się bardziej rozsądnego sposobu spędzania czasu. Prawda?
To teraz spróbuj spojrzeć na swoją córkę jak na zieloną żabę z kostarykańskiego lasu.
Przez chwilę nie pytaj dlaczego tak jest i nie mów, że powinno być inaczej.
Nie przekonuj, że to bez sensu i że to trzeba zmienić, bo tobie to się nie mieści w głowie.
Prawda. Tobie to się nie mieści w głowie.
Ale twoja córka czuje to inaczej.
To, co tobie mieści się w głowie lub nie, nie ma teraz najmniejszego znaczenia.
Jeżeli chcesz zrozumieć na czym polega anoreksja, spróbuj przez chwilę nie oceniać, nie oburzać się i nie narzucać swojego zdania.
Anoreksja to głębokie podświadome przekonanie, że trzeba być chudym.
Ponad wszystko inne na świecie.
Trzeba być chudym, a najlepiej jeszcze chudszym.
– Chudym? – pomyślisz sobie. – Ale dlaczego? Po co? Przecież nadmierne wychudzenie jest wyniszczające, groźne, niebezpieczne!
Tak, to prawda, ale ty myślisz teraz jak człowiek, którego nie dotyczy ta choroba.
Fragment ksiązki „Narkotyki, anoreksja i inne sekrety”, premiera 18 maja, przedpremierowo kliknij tutaj
