Czasem patrzę na świat i czuję się bezradna. Jak mam polecieć do Arktyki, żeby zatrzymać lód pod stopami niedźwiedzia polarnego? Jak mam znaleźć zagrożone przez kłusowników słonie na afrykańskiej sawannie? Jak dotrzeć do serca osób, które przykuwają łańcuchami psy? Kiedyś czułam złość, smutek i żal. Dzisiaj wiem, że to co dzieje się na całej planecie

Po powrocie z dżungli został koc, którego nie chciałam zabierać do Polski. Pomyślałam, że oddam go parze Indian, którzy zawsze stali z dużym psem na rogu ulicy. Ale tego dnia Indian nie było. Poszłam na pocztę kupić znaczki, spojrzałam na nieporęczny pakunek z kocem i zawahałam się. Co dalej?… Mogłabym ten koc po prostu zostawić

Lubię ciemność dżungli. Absolutnie spowijającą wszystkie cienie, kształty i linie. Przenikającą niebo i ziemię jednolitym czarnym, nieprzejrzystym welonem. Stanąć w tej ciemności i poczuć świat dookoła. Tajemnicze dotknięcia wielkich skrzydeł ciem, ponaddźwiękowe nawoływanie nietoperzy, szelest liści, tchnienie wiatru, które równie dobrze może być oddechem czyjegoś istnienia. Postawić stopę w ciemność i poczuć pod palcami miekką

Jak wybaczyć komuś kto jest przekonany że niczym nie zawinił? Jest sens?

W sytuacji bez wyjścia poproś o pomoc tego, który specjalizuje się w sprawach niemożliwych. Kiedy czujesz, że pragniesz coś zrobić, ale brakuje ci siły, poproś go o pomoc. Kiedy próbowałaś różnych sposobów wyjścia z nałogu i wciąż upadasz, zwróć się o pomoc do niego. Kiedy cierpisz na emocjonalne uzależnienie od drugiego człowieka i wiesz, że

Wiedziałam, że będzie padać. Nad rzeką wzbierała sina fala chmur, czułam deszcz w powietrzu. Włożyłam długie spodnie, koszulę z długimi rękawami, wzięłam butelkę z wodą i latarkę, i poszłam do dżungli. Mam plaszcz przeciwdeszczowy, moglam też zostac w bezpiecznym schronieniu, ale tym razem chciałam to zrobić inaczej. Tak jak robią to Indianie. Chciałam poczuć się

Miliony form życia na Ziemi. Miliony gwiazd nad nami.I każdy z nas jak płomyk, niosacy w sobie iskrę życia.Co zrobię z moim płomykiem?Czy dobrze o niego dbam?Czy wypełniam moje życiowe przeznaczenie?Czy czuję sens w tym, co jest?Jeśli nie, co mogę zrobić, żeby go znaleźć?Jestem wdzięczna za przywilej życia tu i teraz.Wszystko splotło się w nadzwyczajną

Siedzę właśnie w pociągu i jadę do Warszawy. Jak co roku pod koniec października przyjechałam na Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie i co roku wracam z tym samym poczuciem wdzięczności. To wspaniałe, że możemy się spotkać, spojrzeć sobie w oczy, uściskać ręce, podpisać książki 🙂 Dziękuję Wam za wszystkie dobre słowa, pytania i prezenty, dziękuję

Pamiętaj o tym, że masz w sobie mądrość swoich przodków i miłość wszechświata. Gdziekolwiek jesteś, cokolwiek robisz, pamiętaj, że jesteś wyjątkowa, kochana, bezpieczna i potrzebna.Traktuj siebie dobrze. Zawsze szukaj światła. Nie pozwól, żeby zatrzymała cie chwilowa ciemnośc albo niepowodzenie. Jesteś piękna. Jesteś wielka. Żyj tak, żeby swoim pięknem, dobrem i jasnością współbrzmieć z kosmosem.

Życie pod presją to emocjonalne więzienie, z którego wydaje się, że nie ma ucieczki. Dookoła widzisz ściany, masz wrażenie, że utknęłaś, że nie masz dokąd pójść, że wszystko straciło sens, a ty spadasz na dno chaosu, smutku i bezsilności. Ja też się tak kiedyś czułam. Aż do momentu kiedy odkryłam, że źródłem presji w rzeczywistości