Ktoś w komentarzach napisał, że nie powinnam ukrywać ani tłumić „żalu, smutku i gniewu” z powodu wypadku na rowerze, złamanej ręki, zmiany planów podróżniczych, bólu i cierpienia, jakich doświadczam. Nie czuję smutku, żalu ani gniewu. Jestem człowiekiem. Życie przynosi nam różne doświadczenia. Na kogo miałabym się gniewać? Na Boga? Na życie? A czy nie dostałam

W jednej sekundzie życie może się zmienić. Wczoraj biegałam, jeździłam na rowerze, ćwiczyłam jogę i pisałam nowy rozdział książki. Po południu śpieszyłam się z powrotem do domu, żeby odebrać przesyłkę od kuriera i koło roweru ześlizgnęło się z krzywego krawężnika. Spadłam na beton i usłyszałam trzask łamanych kości. Nie mogłam ruszyć zniekształconą ręką. Ból był

Nigdy nie przestałam czuć się jak poszukujący odkrywca na początku drogi. Wciąż zafascynowana rozglądam się dookoła i widzę mnóstwo możliwości, sposobów, niezwykłych tematów i dziedzin. Nigdy nie poczułam, że już spełniłam swoje zadanie, zdobyłam górę, ukończyłam naukę. Zawsze byłam i pewnie zawsze będę zaciekawionym uczniem w uniwersytecie życia, nauki i podróży. Zawsze gotowa uczyć się

W socjologii istnieje pojęcie etykietowania, labelling, nazywane też naznaczaniem albo stygmatyzowaniem. Amerykański socjolog Thomas Scheff w książce „Being Mentally III: A Sociological Theory” pisze o tym, że ludzie stają się chorzy umysłowo pod wpływem stereotypowej etykietki dotyczącej osób zachowujących się w sposób odbiegający od ogólnie przyjętego. Inaczej mówiąc, kiedy postrzegamy kogoś jako „wariata”, traktujemy go

Przestałam kosić trawnik z powodów ekologicznych, bo jest to prawdziwy mikroświat i tętniące życiem środowisko. Kiedyś mój trawnik wyglądał jak zielone pole golfowe, a teraz faluje jak afrykańska sawanna, w której wreszcie – nie ścinane – wyrosły cudne kwiatki: biała i różowa koniczyna, rumianek, białe baldachimy krwawnika, drobna żółta komonica i maleńki różowy groszek –

Ważka symbolizuje przemianę, odrodzenie, szczęście i spełnienie. Dla samurajów była wcieleniem czujności, siły i zwycięstwa. W buddyzmie ważka oznaczała dotarcie do życiowej prawdy. Jechałam dzisiaj rowerem i w pewnej chwili wydało mi się, że z boku mignęła mi błękitna ważka. Zatrzymałam się i pieszo wróciłam do tego miejsca. Naprawdę tam była! Wyjdź na spacer. Wsłuchaj

Pan Piotr był wesoły i lubił pracować. Nie przejmował się tym, że ma dwadzieścia kilo nadwagi ani tym, że łapie zadyszkę wchodząc po schodach. Lubił majonez, kiełbaski i słodkie desery. Nie narzekał na zdrowie. Aż do poniedziałku kiedy dostał zawału serca i trafił do szpitala. Był wciąż słaby i zdezorientowany kiedy został wypisany do domu.

Jak być „sobą” w świecie, gdzie wszyscy coś udają, żeby dopasować się do schematu stworzonego przez zbiorową świadomość? Czy jesteśmy „sobą” kiedy wstajemy z łóżka w pomiętej piżamie i rozczochranymi włosami? Czy wtedy, kiedy wychodzimy od fryzjera w pełnym makijażu? Kim chcemy być? Czy w ogóle wiemy co to znaczy być „sobą”? Tego przecież nikt

Osiemnaste urodziny. Papierosy, słodycze i wino. Impreza trwała pewnie jak zwykle do rana. Jak w wesołym miasteczku wagonik życia zabierał mnie do góry, a potem zrzucał w dół i wydawało się, że nie mam nad tym żadnej kontroli, więc jedyne, co pozostawało, to znieczulić się alkoholem, muzyką, snem i nie czuć emocji, z którymi nie

Tak spokojnie, miękko lśniło słońce w oddali gdy pchnęłam metalową furtkę. Przy ulicach, gdzie ciągle trwa ruch i ludzie nieustannie przemieszczają się naprzód, cmentarze pozostają zieloną oazą ciszy, zadumy i wieczności. Szłam przed siebie bez pośpiechu, ale z dziwną pewnością, tak jakbym wiedziała co się kryje w tamtej części cmentarza. I nagle nagrobki zrobiły się