Z państwami jest tak samo jak z ludźmi. Niektórym brakuje odwagi do tego, żeby żyć samodzielnie i myśleć niezależnie. Przytakują większości, a kiedy nikt nie słyszy, narzekają na swój los. Choć przecież niezależnie od tego czy jesteś duży, czy mały, czy jesteś zamożny, czy ubogi, czy mieszkasz z Londynie, czy w polskiej wiosce – masz

Oczywiście, że miło jest nocować w hotelu pięciogwiazdkowym, gdzie jest jedwabiście miękka pościel, telewizor, śniadanie i białe ręczniki. Zdarza mi się czasem z takiej przyjemności korzystać, ale prawdę mówiąc wole hotele bardziej przygodowe. Podczas samotnych wypraw docieram do zaskakujących miejsc, gdzie znajduję jeszcze bardziej zaskakujące hotele. Na końcu świata wsiadam do rozklekotanego autobusu, jadę do

To fascynujące, że wędrówka po zwyczajach wielkanocnych świata zawsze kończy się przy stole pełnym wyjątkowych smakołyków. Tak jakby sprawy duszy nabierały odpowiedniej wagi tylko wtedy, kiedy zostaną obudowane bardziej namacalnymi – żeby nie powiedzieć zmysłowymi, czyli trafiającymi wprost do zmysłów – rekwizytami. Spędzałam Wielkanoc w różnych zakątkach świata i najbardziej niezwykłe wydaje mi się właśnie

Idealna tropikalna wyspa. Jak z bajkowych fotografii.  Turkusowa woda, strzępiaste liście palm kokosowych, cisza, spokój, egzotyczne owoce. Myślisz, że to tylko marzenie? Właśnie wróciłam z tych wysp. Nazywają się San Blas i leżą niedaleko północnego wybrzeża Panamy w Ameryce Środkowej.  W archipelagu jest ich 365, z czego tylko czterdzieści dziewięć jest zamieszkałych. I są to

Czytam właśnie autobiografię amerykańskiego pisarza Marka Twaina. Tego samego, który z humorem opisywał przygody Tomka Sawyera i Huckleberry Finna. I od razu na pierwszej stronie zaczęłam się śmiać, dlatego że to niesamowite jak bardzo zmienia się każda rzecz w zależności od tego z jakim nastawieniem i z jakimi emocjami człowiek do niej podchodzi. Więcej powiem.

Odkryłam ją przez przypadek. Zazwyczaj szukam miejsc bardzo dalekich i egzotycznych. Najchętniej takich, gdzie nie spotkam żadnego turysty ani podróżnika. Nie potrzebuję „atrakcji turystycznych”, nie lubię pomników i zabytków. Kiedy wyruszam na samotną wyprawę, szukam prawdziwego życia. Lubię zatrzymać się w wiosce na końcu świata i uczyć się nowego sposobu patrzenia na rzeczywistość. Tym razem

Kopalnia srebra w Potosí w Boliwii. Góra podrążona wewnętrznymi chodnikami jak drzewo pełne korników. Nie wiadomo którędy biegną korytarze ani jak długo góra jeszcze będzie stała, bo ludzie kopią w niej od kilkuset lat. Bez mapy i bez elektronicznych wynalazków. Ręcznie, kilofem i wodą. Jestem na wysokości prawie pięciu tysięcy metrów. Dokładnie mówiąc: 4782 m

Zaplanowałam tę wyprawę specjalnie po to, żeby zobaczyć dwa ostatnie kraje we wszystkich trzech Amerykach, w których jeszcze nie byłam: Belize i Salwador. Leżą po dwóch stronach Ameryki Środkowej. Belize na wschodnim wybrzeżu, nad Morzem Karaibskim, a Salwador na zachodzie, nad Oceanem Spokojnym. Kupiłam bilet do Belize City z planem, że po lądzie przewędruję przez

Samotna kobieta w podróży na koniec świata. Czy pani się nie boi? Czy bycie kobietą przeszkadza i czy podróżowanie jest wtedy trudniejsze? Często słyszę to pytanie i prawdę mówiąc zawsze mnie to dziwi, bo z mojego podróżniczego punktu widzenia nie jest ważne to jaką bluzkę nosisz, ale to co masz w duszy i w umyśle.

Serdecznie zapraszam na program radiowy „Blondynka w samo południe”. Premierowe odcinki były emitowane w każdą niedzielę od 11.00 do 13.00 w radiu Open.fm. W programie: zagadki w siłowniach umysłowych, opowieści o życiu i o podróżach oraz specjalnie przeze mnie wybrana muzyka. W czasie wakacji można słuchać wszystkich 35 wcześniej nadanych audycji. Kliknij tutaj, żeby posłuchać