Pamiętam jak pewnego dnia wcześnie rano biegłam przez puste ulice. Byłam smutna, czułam się niezrozumiana, źle traktowana, niepewna, tak jakbym kręciła się w kółko nie mogąc wydostać się na zewnątrz, bo od dawna nie rozumiałam już czym mogłoby być to „na zewnątrz”. Czego mam szukać? Gdzie? Jak? Jak wyprostować ścieżki, które zapętlały się pod moimi stopami?

Biegłam przed siebie czując w sercu łzy.

Nagle dotarłam do zakrętu, przy którym rosła kępa drzew.

Było bardzo cicho. Usłyszałam wiatr, który poruszał listkami na gałęziach, usłyszałam śpiew ptaków i poczułam dotknięcie słońca na twarzy. I wtedy nagle mnie olśnilo.

– To jest prawda! – pomyślałam.- To jest cała prawda o życiu i o świecie! Nie to, co dzieje się kiedy mam zły humor albo kiedy ktoś nie daje mi wystarczająco dużo uwagi. Nie to co zdobywam w pracy. Nie to co mówią inni. Nie to co dostanę od innych ludzi. Nawet nie to czy uda mi się dotrzeć do celu. Prawda, ta większa, uniwersalna prawda polega na tym, że słońce zawsze wschodzi. Świeci dla mnie. Daje mi życie. Budzi moje komórki. Wiatr mnie głaszcze. Ptaki opowiadają swoje cudowne historie. To jest prawda. Tak długo jak będę to dostrzegać i doceniać, tak długo jak będę w harmonii ze słońcem, niebem, powietrzem i samym życiem, ono mnie poprowadzi.

I tak jest naprawdę.

Zawsze kiedy potrzebuję wsparcia albo inspiracji, wychodzę na dwór. Witam się z drzewami, uśmiecham się do kwiatów, rozmawiam z ptakami i zawsze dostaję od nich wszystkie odpowiedzi.

Wszystko będzie dobrze.

Wszystko będzie najlepiej.

Zaufaj swojemu sercu.

Tam, gdzie masz wątpliwości albo coś przekracza twoje siły, poproś o pomoc Siłę Wyższą/Boga, jakkolwiek go rozumiesz. On jest specjalistą od spraw niemożliwych. Jeśli tylko szczerze go poprosisz, zawsze podsunie ci właściwe rozwiązanie.

WSZYSTKO BĘDZIE DOBRZE.