Wyobraź sobie szary dzień w komunistycznym kraju, rok 1980. Odbywają się posiedzenia partii, Edward Gierek wygłasza przemówienia, cukier można kupić tylko na kartki, w zakładach pracy niezadowoleni ludzie zaczynają strajkować, brakuje pieniędzy. Tak, to prawda. Ale z drugiej strony w tym samym 1980 roku Henryk Jaskuła wraca do Polski po samotnym opłynięciu jachtem kuli ziemskiej,
Pamiętam co opowiadał kiedyś Michael Jackson. Jak bardzo musiał się natrudzić, żeby przyjrzeć się nogom Jamesa Browna podczas występów na scenie. Za każdym razem kiedy pokazywano go w telewizji, kamera patrzyła na jego stopy przez dwie sekundy, a potem pokazywała jego twarz. A przecież to stopy były najważniejsze, bo wykonywały niezwykłe taneczne ruchy! Mały Michael
– Dlaczego pani tak dużo pisze? – zapytał dziennikarz oskarżycielskim tonem. Spojrzałam na niego zaskoczona. – Dlaczego wydaje pani tyle książek? – powtórzył. – Po co pani tyle pisze?! Jak to „po co”?!… To tak jakby ktoś pytał dlaczego tak dużo oddychasz. Oddycham tak dużo, bo tyle potrzebuję. Tyle każą mi oddychać moje płuca.
Wolność nie jest przecież bułką wypiekaną w socjalistycznych i imperialistycznych piekarniach świata. Nie wystarczy zjeść ją na śniadanie. Wolność to stan zdobyty. To takie ponowne, innowacyjne i samowolne uporządkowanie swoich myśli, kiedy rozsuwasz podświadome ograniczenia, przesądy i nawyki wpojone ci przez czasy i społeczność miejsca, w którym żyjesz, które unosi cię magiczną siłą ponad
Nowy kalendarz Rok Dobrych Myśli na 2018 rok
Nowy kalendarz do nauki angielskiego – od dzisiaj w Empiku! http://www.empik.com/edipresse-kalendarz-2018-do-nauki-jezyka-angielskiego-beata-pawlikowska,p1145978568,szkolne-i-papiernicze-p
Dzwoni do mnie przedstawiciel sieci komórkowej z propozycją udziału w reklamie. Przekonuje, że to jest spójne z moim medialnym wizerunkiem, bo akcja ma wątek podróżniczy, że mają duży budżet, że produkcja nie zajmie mi dużo czasu. – Ale proszę pana – odpowiadam – ja nie mam telefonu w waszej sieci. – To nic nie
Dyrektor radia spojrzał na mnie i powiedział: – Słuchacze są bezlitośni! Słuchacze? Bezlitośni? Naprawdę? O co chodzi? Dyrektor stał naprzeciwko mnie z surowym wyrazem twarzy i trzymał tablicę z czerwonym paskiem. – Słuchacze są bezlitośni – powtórzył. – Spadła mi słuchalność? – zapytałam ze zdumieniem, bo była to ostatnia rzecz, czego bym się spodziewała.
Szkoła? A tak, rzeczywiście, było coś takiego. Więzienie pełne samotności. Szkoła była dla mnie obrazem świata dorosłych. Wszyscy się zawsze śpieszyli, odurzali się w ukryciu, nigdy nie byli zadowoleni i mieli gotowe schematy, którymi posługiwali się na co dzień. Nie było nic więcej. Dlaczego napisałam, że „odurzali się w ukryciu”? Dlatego że wszyscy powtarzali,
W życiu jest jak w ogrodzie. Dostajesz kawałek ziemi na własność. Przez kilka lat nic z nim nie robisz, bo zajmujesz się głównie imprezowaniem i przywracaniem się do życia po skutkach imprezowania. Aż przychodzi dzień, kiedy czujesz, że imprezy już nie bawią cię tak jak dawniej. Chcesz zacząć coś robić. Coś konkretnego. – Acha –