Pewnego dnia spotkałam małpę, która powiedziała mi bardzo ważną rzecz. Jest drugi świat poza tym, w którym żyjemy na co dzień. Świat, w którym ludzie i zwierzęta żyją w harmonii i przyjaźni. Kiedy zapytałam czy mogę tam dotrzeć, powiedziała, że tak.  – Ale jak ja mam go znaleźć? – zapytałam. – Gdzie to jest? Spojrzała

Wszystko dzieje się tak, jak powinno być. Tak, jak jest dla ciebie najlepiej. Tak długo jak utrzymujesz połączenie z twoją własną duszą i z Siłą Wyższą, jesteś na dobrej drodze, twoja siła jest odnawiana, czujesz się bezpieczna i kochana, żyjesz w harmonii ze sobą i ze światem. Cierpienie pojawia się wtedy, kiedy zgubisz to połączenie.

Chodzi o to, żeby ŻYĆ. Szukać swojej drogi sercem i mieć odwagę ruszyć tam, gdzie coś mnie wzywa. Nie po to, żeby znaleźć szczęście, lecz raczej dlatego, że ta wędrówka jest szczęściem samym w sobie. Nie chodzi o to, żeby zdobyć coś, co ludzie uważają za warunek szczęścia. Być może to przyniosło im szczęście, ale

W życiu wszystko jest możliwe! Świat jest zbiorem nieograniczonych możliwości 😊 Matt był zwykłym gościem, który lubił gry komputerowe i interesował się programowaniem. Serce rwało mu się poza mury biura i ekran komputera. Pewnego dnia rzucił pracę i zaczął podróżować. Za każdym razem kiedy dotarł do jakiegoś znanego miejsca, zaczynał tańczyć z radości. Właściwie podskakiwać,

Pójść na spacer. Spotkać ślimaka. Usłyszeć łopot skrzydeł przelatujących nade mną kaczek. Zobaczyć krople deszczu na trawie. Dostrzec z zachwytem, że każdy listek i listeczek jest inny. Niczego więcej nie potrzebuję do szczęścia.Kiedyś moje życie wyglądało jak maraton. Czułam przymus, żeby ciągle biec, śpieszyć się i poganiać innych. W tym biegu zapomniałam, ze ważne jest

Ostatnia blada kreska dnia. Szare niebo, sine chmury, zimny deszcz i wiatr. Jak wspaniale jest żyć! Jak wspaniale jest ruszać się, iść przed siebie, poczuć na ustach kroplę deszczu!!! Włożyłam kalosze, czapkę i ciepłą kurtkę i wyszłam na dwór. Żółte kwadraciki rozświetlonych od wewnątrz okien wyglądały jak przyjazne oczy wypatrujące mnie w ciemności. Jesień i

Mój hotel w Londynie miał restaurację, gdzie podawano śniadania. Zeszłam na dół, usiadłam przy stoliku. Byłam pełna radości, ochoty do życia i pomysłów do zapisania w notatniku. Zaparzyłam herbatę, wyjęłam pióro wieczne. Sala była ciemna, niska i zimna. Z klimatyzatorów pod sufitem wiało nieludzko suche i zimne powietrze. Okna były zasłonięte, bo dookoła tloczyły się

Po południu wsiadłam na rower i pojechałam przed siebie. Drogą obok zagajnika brzóz, przy ściernisku, gdzie jeszcze niedawno rosło żyto i owies, minęłam jabłoń na zakręcie i nagle uświadomiłam sobie, że jestem w raju. Jestem w najcudowniejszym miejscu na świecie i nie ma znaczenia nic więcej. Czuję na twarzy ciepły wrześniowy wiatr, widzę gromadę małych

Amazonia to wilgotne lasy równikowe, ale nawet w wilgotnych lasach jest czasem bardzo sucho i może wybuchnąć ogień. Z tego co udało mi się ustalić, obecne pożary w Amazonii nie są zjawiskiem naturalnym, lecz raczej wywołanym przez ludzi. W Brazylii od dawna zachęca się ludzi do tego, żeby osiedlali się na ziemiach tradycyjnie należących do

Jestem wdzięczna za wszystkie komentarze, jakie zostawiacie na tej stronie. Jestem też wdzięczna za komentarze prześmiewcze, krytykujące, szydercze albo hejtujące. Rozumiem skąd się pojawiają i dlaczego są potrzebne. Moim zdaniem piszą je osoby, które czują potrzebę, żeby coś z siebie wyrzucić, bo nie potrafią w inny sposób poradzić sobie z agresją, potrzebą osądzania, krytykowania, doszukiwania