Bywa, że jest ciągle pod górkę. Dajesz radę. Zawzięta, uparta i wściekła na cały świat. Ciągle czujesz, że coś ci umyka, że powinno być inaczej, że niby o to ci chodziło, ale jednak właściwie chyba wcale nie! Wiem. Ja też tak miałam. Rozumiem dlaczego czujesz się nic nie warta, wylewasz morze łez, straciłaś ochotę na

– A ty jakie masz marzenie? – prowadzący pochylił się do najmniejszego chłopca. – Co chciałbyś dostać? – Karabin! – odrzekł bez namysłu  chłopaczek.             Wszyscy zaczęli się śmiać. Nagrywaliśmy program dla dzieci w telewizji, a ten śliczny blondynek o dużych niebieskich oczach byłby pewnie marzeniem każdej polskiej mamy. Był taki

Pomiędzy myślą a czynem istnieje przestrzeń wielka jak ocean. I równie wielka jest różnica między wyobrażaniem sobie podróży a znajdowaniem się w drodze. Kiedy siedzisz w domu w wygodnym fotelu i zastanawiasz się czy wyruszyć w drogę, zakodowany głęboko w twoim umyśle strach przywołuje wizje wszystkiego, co może być przyczyną tragedii albo cierpienia. Ten strach

Zgodziłam się na pewien eksperyment. Szukałam kolegi dla mojego kota, a znajoma szukała domu dla swojej dorosłej kotki. Era była miła i dobrze wychowana. Szare zadbane futerko, wielkie zielone oczy, sympatyczny pyszczek i dwa jasne ślady na karku. Pozostałe koty, z którymi się wychowała, zaczęły ją prześladować. Pobita i pogryziona przez przywódcę stada, najczęściej przesiadywała

Och, byłam najbardziej nieszczęśliwym Kopciuszkiem świata! Siedziałam w kącie ubrana w długi, szary sweter. Łzy kapały mi na kolana, a ja zgarbiona nad własnym losem myślałam: – Inni mają lepiej. Inni mogą się bawić. A ja muszę siedzieć i wyjmować groch z popiołu. Trrrrach! Następna łza spada na podłogę. Wzbija kurz. Jest mi coraz smutniej.

I o to właśnie chodzi w podróżowaniu. Myślisz, że coś wiesz o świecie. Nie dlatego, że słyszałeś albo czytałeś o tym w Internecie. Widziałeś na własne oczy. Wyciągnąłeś wnioski, uporządkowałeś sobie jakoś wiedzę. Wiesz to co wiesz i myślisz, że jesteś mądry. Ale w gruncie rzeczy to tylko pozór. Bo świat nie jest taki, jakim

Lał potężny, tropikalny deszcz. Walił kroplami w dach i plandekę zakrywającą ładunek. A łódź niespodziewanie zaryła się dziobem w piasek i stanęła. Angel i Junior wskoczyli do wody. Mielizna musiała mieć kształt stromego pagórka, bo łódź zatrzymała się na jej wierzchołku, ale tuż obok woda sięgała do pasa. – Mocniej! Mocniej! – nawoływał Manuel w

Dwa miesiące samotnej wyprawy przez Amazonię w Ameryce Południowej. Mój plan był prosty: przedostać się po rzekach od Orinoko w Wenezueli przez Rio Negro aż do Amazonki w Brazylii. Półtora tysiąca kilometrów przez dżunglę. Czółnem, statkiem, motorówką wojskową z małpą na pokładzie i innymi przypadkowymi łodziami. Wśród tajemniczych głosów tropikalnej puszczy, przez zagubione na końcu

Rio Negro to największa na świecie rzeka o ciemnej wodzie i jeden z największych dopływów Amazonki. Przepłynęłam ją całą – w łódce, motorówką z czterema żołnierzami i jedną małpą, w indiańskim czółnie i na wojskowym statku. Samotna wyprawa przez dżunglę amazońską – od rzeki Orinoko w Wenezueli, przez Rio Negro aż do Amazonki w Brazylii.