To jest jedna z najbardziej niezwykłych rzeczy, jakich nauczyłam się w życiu. Słuchać. Słuchać życia, drugiego człowieka i słuchać świata. Kiedyś do każdej rozmowy podchodziłam z podświadomym przekonaniem,  że muszę udowodnić moją rację i przekonać drugiego człowieka do tego, co wiem i w co wierzę. Teraz wiem, że rozmowa polega na tym, żeby słuchać w

Królowa angielska obchodzi jubileusz panowania razem z misiem Paddingtonem! Miś Paddington, jak wiecie, jest postacią z książki dla dzieci. Miś Paddington trafił na statku do Londynu, uwielbia marmoladę, jest szczerze kochany i zwykle pakuje się w kłopoty. Gdzie indziej na świecie panujący władca lub prezydent wystąpiłby w filmie razem  misiem Paddingtonem? I która inna królowa

            Przed moim domem rośnie krzew bzu. W połowie maja zakwitły wszystkie bzy w okolicy. Perłowo białe i fiołkowe, wiatr unosił ich zapach i otulał mnie słodyczą. Tylko mój mały bez spał ze stulonymi kwiatkami. Tak jakby w ferworze wiosennego wzrastania i rozwijania zielonych listków całkiem zapomniał zakwitnąć. Czekałam cierpliwie. Wiedziałam, że każdy człowiek i

Kochani! Dziękuję Wam za wszystkie dzisiejsze spotkania i rozmowy podczas Targów Książki. To dla mnie radość i zaszczyt, żeby spotkać się z Wami, podpisać książki i usłyszeć niezwykłe historie Waszego życia. W książkach piszę o moich doświadczeniach i życiowych odkryciach. Jestem wdzięczna i szczęśliwa, że znajdujecie w nich także swoją prawdę. Dziękuję za dobre słowa.

To jest chyba najpiękniejszy maj mojego życia. Nigdy wcześniej nie dostrzegłam tylu zachwycających odmian zieleni. Limonkowe liście buków podświetlone słońcem, , srebrzystozielone trawy falujące jak wstęga jedwabiu, migotliwe, drżące szmaragdowe łodygi młodej kukurydzy, jabłkowa zieleń trzepoczących listków brzóz, dostojna leśna zieleń jodeł i świerków w borze, złocistozielone świeże gałązki tuj, mgliście seledynowe górskie łąki o

Czasem niespodziewanie przydarza się coś, co kompletnie wytrąca mnie z równowagi, sieje zamęt, budzi strach. Wszystko nagle staje się trudne, tracę zdolność do radości, umysł spowija smutny mrok, z którego nie mogę się wydostać z powrotem na wolność. Wydaje się, że życie we mnie milknie, cichnie, więdnie, zamiera. Nie mogę jeść ze ściśniętym żołądkiem. Nie

I nagle wszystko zakwitło. Bladoróżowe magnolie i złote forsycje, czerwone azalie, obsypane białymi kwiatkami tawułki, żółte mlecze, tajemnicze drobne niebieskie kwiatki przy drodze, purpurowe śliwy, delikatne śnieżne jabłonie i cudowne pudrowo różowe wiśnie. Jeszcze niedawno drzewa cierpliwie stały szarpane przez zimny wiatr z północy. Nosiłam szalik i czapkę. Dzisiaj świat cały przystrojony kolorami. Czy z

Świat jak z bajki. Drzewa wiśniowe obsypane różowym i kwiatkami. Jabłonie w białych ślubnych sukniach. Tulipany o strzępiastych płatkach jak tropikalne papugi. Smagłe, dumne, wysokie źdźbła młodej trawy. Kępy kosmatych fioletowych kwiatków przy drodze. Błękitne niezapominajki. Żółte mlecze przyczajone przy ziemi, tak jakby za chwilę miały wzbić się w powietrze i odlecieć. Rozmarzone motyle. Buczące

Są rzeczy, których nie mogę zmienić. Nie mogę pojechać do rezydencji pana Putina i zapytać go dlaczego chce prowadzić wojnę. Nie mogę zamrozić Arktyki, żeby lodowce przestały topnieć. Nie mogę zabrać pił elektrycznych ludziom, którzy wycinają dżunglę. To nie znaczy, że jestem bezradna. Biorę to co mam i staram się zrobić to najlepiej jak potrafię.

Co się liczy kiedy wszystko wydaje się tracić sens? Wcześniej skonstruowane definicje wartości drżą jak nieme cienie na ścianie. W ruch wprawia je przelotna myśl, a potem znów zastygają w milczeniu. Szare niebo, szelest kropli,  w twojej duszy znów pada deszcz. Samotność podchodzi cicho jak kot i siada na kolanach. Czas topnieje jak kostka lodu.