Wyspa Tumbatu u wybrzeży Zanzibaru to najrzadziej odwiedzana wyspa, gdzie ludzie żyją zgodnie z dawnymi tradycjami. W filmie zobaczysz:0.18 – tradycyjna łódź dhow0.50 – tymczasowa wioska rybaków na plaży1.06 – łóżko rybaków1.57 – kuchnia rybaków2.05 – kobiety łowią rybki przy brzegu2.33 – opał do kuchni2.42 – musiałam się przebrać w tradycyjny strój, kangę2.47 – zmywanie

Wybieraj świadomie #żółtakartka

Jestem na Zanzibarze od trzech tygodni i wciąż  zdumiewa mnie to jak bardzo inaczej wygląda życie tutaj w porównania z resztą świata. I chyba wiem już dlaczego. Rozmawiałam z ludźmi w jednej z wiosek. Zapytałam o pandemię i wirusa, a oni się tylko roześmiali i ktoś powiedział, że mają prosty sposób stosowany przez wszystkich: inhalacje

Przeszłość i przyszłość #żółtakartka

Lubię być głodna. W zdrowym sensie. Zjeść zdrowy posiłek, a potem przez kilka godzin nie jeść,  czekając aż znów pojawi się głód. Jak cudownie wtedy smakuje jedzenie! Kiedyś jadłam przez cały czas. Ciągle coś skubałam i właściwie nigdy nie czułam głodu. To wtedy mówiłam, że nie lubię oliwek i odsuwałam je na skraj talerza. Ale

Jestem na Zanzibarze, wyspie u wybrzeży Afryki. Uśmiecham się codziennie rano kiedy słyszę jak w restauracji na dole kucharz energicznie miesza jajka na jajecznicę. Zawsze uśmiechnięty, wesoły, pogodny. jest chyba najgłośniejszym kucharzem na świecie. I to jest wlaśnie w nim najpiękniejsze,  bo ma w sobie czystą radość życia.

Byłam dzisiaj na wyspie Tumbatu na północ od Zanzibaru. To wyspa zamieszkana przez ludzi, którzy żyją dzisiaj tak jak 100 lat temu. Gotują na ogniu, łowią, uprawiają maniok i banany. Żeby wejść do wioski musiałam ubrać się w kangę, czyli tradycyjny strój dla kobiet.

Afryka zmusza do tego, żeby przewartościować wiele przekonań.  Nie przez przypadek to właśnie z Afryki wywodzą się pierwsi ludzie, którzy potem wywędrowali na cały świat. Bo zobacz. Czy ubogi jest ten, kto chodzi w podartej sukience, czy może raczej ten, kto ma szafy pełne ubrań, którymi nie umie się cieszyć? Czy bogaty jest ten, kto

I po to tu przyjechałam – żeby dotrzeć do dżungli, zejść na dno wąwozu i zatrzymać się nad laguną porośniętą gładkimi zielonymi liśćmi lilii wodnych. Było bardzo cicho. Czasem plusnęła kropla lub ryba. W oddali słychać było małpy. A tutaj w zieloności czas przestał płynąć.  I ja zatrzymałam się wraz z nim. Czy zdarzają Ci

Zamiast się martwić #żółtakartka