Dzień dobry To, co przeżywasz, jest ogromnie trudne i bardzo Ci współczuję. Nie ma nic „nie OK” w tym, że piszesz – przeciwnie, to ważne, że potrafisz podzielić się swoim bólem. Strata ukochanego zwierzęcia, szczególnie w tak nagły i bolesny sposób, zostawia pustkę.

Sebastian był częścią Twojego serca i codzienności – nic dziwnego, że czujesz się tak, jakby to serce pękło. Zwierzęta nie są „tylko kotami” – są rodziną, przyjaciółmi, towarzyszami życia, czasem jedynymi, którzy rozumieją bez słów.

To, że ludzie go zostawili, że nie pozwolono Ci go pożegnać – to dodatkowy ból. Masz prawo do żalu, złości, bezsilności. Nie jesteś w tym sama.

Jeśli szukasz sensu albo ukojenia, to może warto pomyśleć, że Sebastian przez te trzy lata miał swoje niebo na ziemi – przy Tobie. Miał dom, ciepło, miłość. A to więcej, niż niejedno zwierzę może zaznać przez całe życie. I choć odszedł nagle, to jego życie było pełne bliskości i dobra. Jesteś dla niego całym światem – i on to wiedział. Czuł to.

Możesz spróbować napisać do niego list. Albo zapalić dla niego świeczkę, stworzyć mały kącik pamięci. Zrobić coś, co pozwoli Ci wyrazić ten ból i miłość. Rytuały pomagają, nawet jeśli są symboliczne.

Nie ma mądrych słów, które utulą żal, ale są słowa, które mogą pomóc go unieść:

„Ból, który czujesz, jest miarą miłości, którą dałaś. A ta miłość nie znika – zostaje w Tobie. Zawsze.”

Przytulam Cię w tej żałobie

I pamiętam o Sebastianie